υποτομέας

ὑποτομεύς, -έως, ΝΑ

νεοελλ.

1. υποδιαίρεση ενός τομέα

2. στρ. τμήμα ενός στρατιωτικού τομέα, το οποίο έχει αναλάβει συγκεκριμένη αποστολή σε καιρό πολέμου ή κατά την εκτέλεση ασκήσεων

αρχ.

κοπτικό εργαλείο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑποτομή + κατάλ. -εύς*].